Nakrętki samozabezpieczające

Cechą charakterystyczną nakrętek samozabezpieczających jest wzmocnione łączenie odporne na samoistne odkręcanie. Takie rozłączanie może być spowodowane wibracjami przenoszonymi przez przejeżdżające samochody, niewidocznymi dla oka drganiami ziemi, które spowodowane są ruchami płyt tektonicznych, czy złym projektem konstrukcji, co powoduje, że na dany element lub część konstrukcji działają większe siły. Zabezpieczenia połączenia gwintowanego dzielą się na dwa rodzaje – siłowe i kształtowe. Te drugie są zdecydowanie pewniejsze, ponieważ zabezpieczenie za ich pomocą polega na tym, że elementem zabezpieczającym jest odpowiednio ukształtowana podkładka lub zawleczka.

Stosowanie nakrętek samozabezpieczających siłowych, które poprzez wywieranie siły bezpośrednio na element zwiększają tarcie, sprawia, że samoczynne luzowanie jest znacznie utrudnione. Elementy zabezpieczeń siłowych powinny odznaczać się pewną sprężystością.

Bardzo ważne jest, aby elementy zabezpieczające, czyli wspomniane wcześniej wkładki, stosować tylko raz. Po rozkręceniu śruby tracą one swoje właściwości i należy zastąpić zużytą podkładkę nową. Działa to podobnie jak wykorzystanie taśmy teflonowej. Jeśli podczas jej użytkowania odkręcimy śrubę, zerwiemy jej wiązanie, a tym samym zabezpieczenie, to należy wymienić ją na nową.

Wśród zabezpieczeń typu kształtowego stosuje się podkładki, które podczas dokręcania wyginają się w taki sposób, aby uniemożliwić samoistne luzowanie się nakrętki. Wałek zabezpieczonego w ten sposób elementu musi mieć odpowiedni kanał na tego typu wkładkę. Po dokręceniu śruby podkładka wywija się i zaczyna przylegać do jednego z boków nakrętki, chroniąc ją przed luzowaniem.

Nakrętki samozabezpieczające są niezwykle ważnym łącznikiem w miejscach, do których w przyszłości dostęp będzie utrudniony lub nie będzie go wcale. Aby zagwarantować trwałość i bezpieczeństwo, stosuje się właśnie ten rodzaj śrub.