Klasa wytrzymałości materiału stosowana jest na większości znormalizowanych elementów takich jak śruby, wkręty i nakrętki. Oznaczenie informuje o granicy wytrzymałości materiału na rozciąganie (Rm) oraz/lub granicy plastyczności materiału (Re).
Najczęściej stosowane klasy wytrzymałości materiałów: 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8, 10.9, 12.9, 14.9.

Dla śrub i wkrętów stosowane są też oznaczenia 4 klas wytrzymałości, składające się z dwucyfrowej liczby i symbolu H.
Oznaczenie to odpowiada 10% wartości twardości Vickersa (HV) materiału.

Spotykane klasy wytrzymałości materiałów dla tego rodzaju oznaczeń, odpowiadające im oznaczenia z punktu wyżej oraz wartość twardości Vickersa (HV):

Klasa wytrzymałości	Twardość (HV)	Klasa wytrzymałości
14H	140	4.6, 4.8, 5.6, 5.8
22H	220	6.6, 6.8, 6.9, 8.8
33H	330	10.9, 12.9
45H	450	14.9

Podział stali specjalnych, ze względu na warunki pracy:

- odporne na korozję,
- do pracy w obniżonej temperaturze,
- do pracy w podwyższonej temperaturze,
- żaroodporne i żarowytrzymałe,
- zaworowe,
- odporne na ścieranie;
- oporowe,
- o szczególnych właściwościach magnetycznych,
- wysokowytrzymałe utwardzane wydzieleniowo – „maraging”.

21CrMoV5-7 – stal stopowa do pracy w podwyższonej temperaturze – należąca do grupy żaroodpornych, żarowytrzymałych. Zaletą tej stali jest odporność na działanie gorących gazów i spalin, przy równoczesnym zachowaniu dobrych właściwości mechanicznych. Stosuje się ją do małych elementów, jak: śruby nakrętki, rozpórki, a ponadto wały i tarcze turbin parowych pracujących w temperaturze do 500 °C.